Te gast bij: Adoptiecafé
Gasten die bij Adoptiecafé langs zijn gekomen om een lezing of presentatie te geven zijn:
- Anouk Eigenraam namens haar boek 'Welkom In Adoptieland'.
- Jet van Doorn namens 'StopWeeshuisToerisme'.
- Sarah Changuna Patel namens haar boek 'Terug naar het begin, een adoptieverhaal uitvergroot'.
Kom je net van school of ben je aan het studeren? En lijkt het je gaaf in een ontwikkelingsland stage te lopen of vrijwilligerswerk te doen? Je bent niet de enige. Zo reizen jaarlijks duizenden Nederlanders af naar weeshuizen om kinderen te helpen. Het lijkt een goed idee, maar je moet weten dat het schadelijk kan zijn voor weeskinderen. Het veroorzaakt hechtings- en ontwikkelingsproblemen. En belangrijk: veel kinderen zijn geen wees. Ze hebben één of meerdere ouders of familieleden. Opvanghuizen mogen alleen een tijdelijke noodoplossing zijn, kinderen moet zo snel mogelijk terug naar huis of een vervangend gezin. Maar een vol weeshuis betekent een volle kassa, dus worden kinderen, soms onder valse voorwendselen, naar weeshuizen gelokt. Als vrijwilliger of stagiair houd je deze commercie in stand, hoe goed je bedoelingen ook zijn. Doe dus niet aan weeshuistoerisme!
Welkom in Adoptieland gaat over de zoektocht van Anouk Eigenraam, die op haar tweede werd geadopteerd uit Zuid-Korea. Meer dan dertig jaar negeerde ze haar afkomst. Tot de nieuwsgierigheid te groot werd en ze besloot haar biologische ouders in Korea te gaan zoeken. Ook verdiepte ze zich in de complexe wereld van internationale adoptie, een wereld waarin goede bedoelingen op gespannen voet staan met de praktijk, deskundigen elkaar tegenspreken, lobbyisten de status quo in stand proberen te houden, en ouders en geadopteerden hun eigen weg proberen te vinden. Is internationale adoptie een markt van vraag en aanbod of een manier om kinderen te helpen? Wat zijn de gevolgen voor de betrokkenen? En in hoeverre zijn misstanden te voorkomen of te verhelpen?
Terug naar het begin, een adoptieverhaal uitvergroot, Sarah Changuna Patel.
Mijn boek behandelt;
1)Het vorige leven voor mijn adoptie
2)Het gewone leven (behoefte aan normaal zijn en behoefte aan een onbelemmerd leven)
3)Het adoptieleven.(hoeveel tijd moet je er aan besteden?) (Nog geen bejaarde ontmoet die geadopteerd is en tips en trucs geeft)
4)De relatie met jezelf. Kun je voor jezelf onvoorwaardelijk kiezen? (Terwijl er mensen over jou gekozen hebben?)
In mijn boek sluit ik af met mijn ontworpen adoptiewijzer. Het kind geeft de volwassen in mij, deze wijzer. Ieder mens heeft het vermogen zich zelf te navigeren door het soms kwetsbare leven. Misschien met hulp van anderen. Misschien zelfstandig. Accepteer wat is, en geef je verdriet evenveel ruimte als je blijheid. Gun jezelf te leven, je nature. Het boek legt ook uit hoe sterk een geadopteerde altijd is. Een geadopteerde leeft meerdere gevoelens en gedachten.
Een geadopteerde is soms meer dan je denkt....letterlijk. Figuurlijk.
Geef je fantasie aandacht. Als je geadopteerd bent heb je meerdere moeders.Je fantasie (fantastische als kind ingebeelde of gevormde moeder, je biologische moeder, je adoptiemoeder, je troostmoeder (moeders die je zoekt in anderen soms). Ik houd denk ik t meest van mijn wensmoeder. De moeder die ik wens en niet bestaat, en weg is. De net als iedereen echte opvoedmoeder met dezelfde genen en kwaaltjes. Ik omarm mijn wensmoeder. De niet aanwezige vrouw die ik nu ik 40 ben in mijzelf zie. Ik zorg nu goed voor mijzelf.
In het boek ga ik in op de goede daden van mensen. Liefde en tijd heelt wonden. Het lukt iedereen, een keer in je leven jezelf en je leegtes te erkennen. Misschien niet alleen; maar samen! Neem je kind in je serieus. Altijd. Geef het haar naam!
De cover? Een bermbloem. Op de kop. De wereld is op de kop. Op de kop terug naar het begin. Waarom een bermbloem? Ik zie juist die kleine bloem. Ik zie mijn boek als een verhaal. Tussen verhalen.
Samenvatting
"Sarah Changuna Patel komt naar buiten met een bijzonder boek. Door middel van brieven legt ze verbinding met alles wat in haar leeft. Haar verhaal wil ze graag afsluiten. Ze wil afstand doen van vragen waar geen antwoorden meer op zullen komen. Dit spannend en boeiend geschreven boek is een eyeopener voor geadopteerden en allen die met adoptiekinderen en adoptievolwassenen contact hebben. Als ouder, partner, collega en zeker als kind van een geadopteerde ouder. Gevoelens van respect en bewondering bekruipen je als je leest wat Sarah Changuna allemaal heeft moeten doorstaan en overwinnen."
René Hoksbergen
Emeritus hoogleraar adoptie